έχει περάσει καιρός αλλά δεν είχα την δύναμη να γράψω... ήδη πριν την εμφύτευση μας είχαν προετοιμάσει ότι οι πιθανότητες ήταν μικρές επειδή τα έμβρυα δεν ήταν "καλής ποιότητας", αχ πόσο άσχημη έκφραση... παρόλο που η εμφύτευση έγινε δεν θέλησα να το μοιραστώ... μέσα μου πίστευα ότι αν το κρύψω βαθιά μέσα μου, σαν μυστικό, αν όλη μου η σκέψη καιη ενέργεια είναι μαζί του, τότε θα συμβεί το καλό, θα μεγαλώσει, θα τα καταφέρει... όμως δεν... την 12η μέρα από την εμφύτευση, και δυο μέρες πριν την εξέταση χοριακής, είδα μερικές σταγόνες αίμα... μέχρι το βράδυ είχα αδιαθετήσει κανονικά... δεν ήταν η στιγμή μας και αυτή τη φορά... οι ημέρες που ακολούθησαν δεν ήταν και οι καλύτερες για κανέναν μας, για εμένα δεν συζητιέται καν... τώρα απλά δεν είμαι στα πατώματα... σκέφτομαι και άλλα πράγματα και άλλες εναλλακτικές... σκέφτομαι πολύ κι είναι στιγμές που νιώθω ότι δεν σκέφτομαι καθόλου, ότι απλά το μυαλό μου ταξιδεύει ανεξέλεγκτα... τέλοσπάντων...
δεν ξέρω αν πια ο τίτλος του blog χαρακτηρίζει την κατάστασή μου, δεν νομίζω ότι θα ξανακάνω εξωσωματική, όχι τουλάχιστον μέσα στον επόμενο χρόνο... ίσως όμως γράφω κάποιες στιγμές τις σκέψεις μου και τα όνειρα μου για το μωράκι που θέλω τόσο να αποκτήσω...
http://www.youtube.com/watch?v=fqkI-3bOreg
