Από παιδί θυμάμαι όταν με ρωτούσαν "τι θα γίνω όταν μεγαλώσω" απαντούσα "μανούλα"
Ίσως επειδή πάντα θαύμαζα την μητέρα μου... ίσως επειδή πάντα λάτρευα τα παιδια...
Το ίδιο απαντούσα και μεγαλώνοντας, ακόμα και πριν τις Εισαγωγικές για το Πανεπιστήμιο, όταν όλοι ονειρεύονταν επιτυχίες και πτυχία και βαθμούς, εγώ ήλπιζα μια μέρα να γίνω σαν τη μητέρα μου, αλλά με περισσότερα παιδιά από δύο που είμαστε του λόγου μας...
Κιας σπούδασα μια πολύ αξιόλογη επιστήμη, κι ας βρήκα μια καλή δουλειά πριν σχεδόν ακόμα τελειώσω το Μεταπτυχιακό, το μυαλό μου όλα τα χρόνια ήταν στα παιδιά που ονειρευόμουν ότι θα αποκτήσω...
Η γνωριμία μου με τον σύντροφό μου δέκα χρόνια πριν ήταν για μένα το πρώτο βήμα για την οικογένεια που ονειρευόμουν... η ευαισθησία του, η γλυκύτητα του χαρακτήρα του και η αδυναμία που μου είχε και μου έχει ακόμα έχτισαν γύρω μου έναν υπέροχο κόσμο μακριά από οτιδήποτε συνέβαινε στον κόσμο...
Και η ελπίδα της απόκτησης ενός παιδιού για να συμπληρώσει αυτή την εικόνα κάθε μέρα φώλιαζε μέσα μου, αποκτούσε ρίζες συναισθήματα και χρώματα...
"όταν θέλεις κάτι πάρα πολύ... όλο το σύμπαν συνωμοτεί για να το αποκτήσεις"
δεν σου λέει το πότε ο φιλόσοφος ούτε και τον τρόπο...
δεν σου μιλάει για τα βράδια που πρέπει να ξενυχτήσεις παρέα με τις αγωνίες σου...
δεν αναφέρει τα πρωινά που δεν έχεις άλλα δάκρυα να δώσεις γι αυτό που επιθυμείς τόσο κι όμως το έχασες...
δεν μιλάει για τις τύψεις και τον φόβο για τα λάθη που πιστεύεις ότι έκανες...
αλλά το πιο σημαντικό είναι ότι δεν σου λέει πότε όλο αυτό θα τελειώσει...
κι όμως μέσα μου Πιστεύω
απόλυτα το Πιστεύω ότι υπάρχει κάποιο παιδάκι και για μένα ίσως και παραπάνω από ένα... αλλά δεν είναι ακόμα η ώρα κατάλληλη για να έρθουν κοντά μου...
κι είναι φορές που γίνομαι τόσο κακιά και θυμώνω με τα πάντα...
με ζευγάρια που έχουν την έκτρωση σαν καραμέλα... με γονείς που παραμελούν τα παιδιά τους... με την ζωή που είναι άδικη... αλλά κυρίως με εμένα...
με εμένα που δεν μπορώ να κάνω τίποτα... μόνο να προσεύχομαι, να ελπίζω και να ακολουθώ ιατρικές οδηγίες...
Τετάρτη 25 Μαΐου 2011
Κυριακή 22 Μαΐου 2011
και ένα άρθρο που βρήκα ψάχνοντας...
Εφιάλτης του σύγχρονου ζευγαριού: η υπογονιμότητα & πώς μπορούμε να την αντιμετωπίσουμε
Ημερομηνία δημοσίευσης: 18 Δεκεμβρίου 2007
Γράφει: Κλέντζερης Λουκάς, Μαιευτήρας - Χειρούργος Γυναικολόγος
Η αναπαραγωγική τεχνολογία για τα στείρα ζευγάρια αποτελεί την τελευταία ελπίδα για δημιουργία οικογένειας. Μεταξύ των διαφόρων τεχνικών της αναπαραγωγικής επιστήμης, η σπουδαιότερη και ευρύτερα εφαρμοζόμενη εδώ και αρκετά χρόνια είναι η εξωσωματική γονιμοποίηση.
Πότε κάνουμε εξωσωματική γονιμοποίηση ;
Το πότε κάνουμε εξωσωματική γονιμοποίηση είναι πολύ σημαντικό. Σύμφωνα με την ιατρική μία τέτοια ενέργεια θα πρέπει να γίνει μόνο όταν ένα ζευγάρι αντιμετωπίζει προβλήματα υπογονιμότητας
1. Ενδείξεις από τον γυναικείο παράγοντα
* Σάλπιγγες (προβλήματα διαβατότητας και λειτουργικότητας)
* Ωοθήκες (βαριά προβλήματα ανωορρηξίας)
2. Ενδείξεις από τον ανδρικό παράγοντα
* Βαριά προβλήματα σπέρματος
* Αζωοσπερμία (με βιοψιακό υλικό από τον όρχι)
* Διαταραχές στύσης
3. Ενδείξεις και από τους δυο
* Ηλικία
* Αποτυχία απλών μεθόδων τεχνητής αναπαραγωγής για αντιμετώπιση προβλημάτων ενός εκ των δυο
* Αγνώστου αιτιολογίας υπογονιμότητα που ευοδώθηκε με απλές μεθόδους
* Κληρονομικές παθήσεις για τις οποίες πρέπει να γίνει προεμφυτευτική διάγνωση (preimplantation diagnosis)
* Δωρεές γαμετών (ωαρίων, σπερματοζωαρίων)
Όταν η υπογονιμότητα μας προβληματίζει και αναζητούμε λύσεις για να την αντιμετωπίσουμε
Κάτω από σχετική έρευνα με βάση τα ιατρικά δεδομένα η “W.R.”, έρχεται και απαντάει σε όλα τα ερωτήματα που μας απασχολούν για την υπογονιμότητα. Πόσο μας επηρεάζει στην καθημερινότητα μας; Και πως μπορούμε να αντιμετωπίσουμε ένα τέτοιο σοβαρό θέμα που μέρα με την ημέρα παίρνει διαστάσεις κοινωνικού προβλήματος ;
Ο Δρ.Λουκάς Κλέντζερης εξειδικεύεται στην θεραπεία γυανικείας και ανδρικής υπογονιμότητας, στην εξωσωματική γονιμοποίηση αλλά και στην λαπαροσκοπική χειρουργική. Είναι ο μόνος στην Ελλάδα, ο οποίος μπορεί να κάνει εξωσωματική γονιμοποίηση και από την πλευρά του άνδρα. Πλέον το πρόβλημα της ανδρικής υπογονιμότητας θεωρείται ξεπερασμένο, ενώ η επίστημη μπορεί να κάνει θαύματα.
ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΝΩΡΙΖΕΙ ΚΑΘΕ ΖΕΥΓΑΡΙ
60% τους πρώτους 12 μήνες και 90% στα δυο χρόνια. Είναι φανερό ότι η γονιμότητα της γυναίκας μειώνεται κατά 50%, μόνο λόγω της ηλικίας.
Ποια είναι τα πιο συνηθισμένα αίτια υπογονιμότητας ;
1. Διαταραχές της ωορρηξίας (30%). Ανωορρηξία (απουσία ωορρηξίας) λόγω απουσίας εμμήνου ρύσεως καο ολιγοωορρηξία (μη κανονική ωορρηξία) λόγω απουσίας στον κύκλο, είναι οι πιο συνηθισμένες διαταραχές της ωορρηξίας. Ο συνδυασμός ακανόνιστου κύκλου (π.χ. Περίοδος κάθε 3-4 μήνες), ανωορρηξίας, σεσημασμένου σωματικού βάρους, υπερτριχώσεις και υπογονιμότητα αποτελούν το σύνδρομο των πολυκιστικών ωοθηκών, το οποίο απαντά σε 60-70% των γυναικών που εμφανίζουν διαταραχές της ωορρηξίας.
2. Βλάβη των σαλπίγγων (25%). Οφείλεται κυρίως σε διάφορα σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα όπως για παράδειγμα, χλαμύδια, γονόκκοκο, ενδομητρίωση, περιτονίτιδα ή συγγενής απουσία της μιας ή εκ των δυο σαλπίγγων.
3. Διαταραχές του σπέρματος (35%)
Η γονιμότητα του άνδρα μειώνεται: εάν ο αριθμός των σπερμάτοζωαρίων είναι κάτω από είκοσι εκατομμύρια ανά ml, εάν η κινητικότητα των σπερματοζωαρίων είναι ασθενής ή εάν υπάρχει υψηλό ποσοστό σπεματοζωαρίων σε ανώμαλές μορφές. Σε μερικές περιπτώσεις οι αριθμητικοί παράμετροι του σπερματοδιαγράμματος είναι φυσιολογικοί, αλλά υπάρχουν λειτουργικές διαταραχές του σπέρματος.
Πότε πρέπει να ζητηθεί ιατρική βοήθεια ;
Το ζευγάρι πρέπει να επισκεφθεί τον γυναικολόγο εάν δεν έχει επιτευχθεί σύλληψη, μετά από 12 μήνες προσπαθειών, χωρίς προφύλαξη. Εάν όμως η γυναίκα αντιμετωπίζει προβλήματα με τον κύκλο της και ο άνδρας έχει κάποιο ιστορικό ασθενειών, τότε η επίσκεψη στον ειδικό πρέπει να γίνεται από την αρχή των προσπαθειών. Πολλά ζευγάρια αποφεύγουν να επισκεφθούν τον ειδικό καθώς δεν μπορούν να παραδεχτούν ότι υπάρχει πρόβλημα είτε από την μία ή από την άλλη πλευρά. Τις περισσότερες φορές το ανδρικό φύλο είναι αυτό που αρνείται την ιατρική στήριξη και βοήθεια. Εδώ παίζει σημαντικό ρόλο ο ψυχολογικός παράγοντας, που καμιά φορά δεν μας αφήνει να παραδεχτούμε το πρόβλημά μας. Με τον τρόπο αυτό το μόνο που πετυχαίνουμε είναι να χάνουμε πολύτιμο χρόνο κάνοντας μάταιες πρόσπάθειες. Αυτό που πρέπει να κάνει ένα ζευγάρι που αντιμετωπίζει προβλήματα είναι να επισκεφθεί έναν γυναικολόγο που θα τους βοηθήσει να αναζητήσουν την αιτία. Σε όλη αυτή την διαδρομή για την θεράπευση του ενός ή του άλλου, το ζευγάρι θα πρέπει να είναι ενωμένο και αγαπημένο. Το να μην μπορεί μια γυναίκα να κάνει παιδί ή ένας άντρας αντίστοιχα, πολλές φορές γίνεται κύρια αιτία χωρισμού. Καλό είναι να μην φτάνουμε στα άκρα καθώς για όλα υπάρχει μία λύση.
Κατά πόσο ο τρόπος ζωής και η καθημερινότητα μας συμβάλλουν στην υπογονιμότητα ;
Είναι από τα ερωτήματα που θα πρέπει να μας απασχολούν και να μας προβληματίζουν. Η καθημερινότητα είναι ένας από τους παράγοντες που επηρεάζουν και συμβάλλουν στην υπογονιμότητα. Η άνοδος της θερμοκρασίας σε συνδυασμό με τα βιομηχανικά απόβλητα καταστρέφουν την κινητικότητα του σπέρματος. Ακόμη η επαφή του άνδρα με οιστρογόνες ουσίες που υπάρχουν κυρίως μέσα στα βιομηχανικά απόβλητα αλλά και στο νερό προκαλεί την μείωση του αριθμού των σπερματοζωαρίων. Η οδήγηση για πολλές ώρες μπορεί να προκαλέσει προβλήματα υπογονιμότητας, εξ’ αιτίας της θερμότητας που αναπτύσσεται στα γεννητικά όργανα. Σύμφωνα με μελέτες που έχουν πραγματοποιηθεί στο εξωτερικό προβλήματα αντιμετωπίζουν και αυτοί που κάνουν για πολλές ώρες ποδήλατο. Ακόμη πρέπει ν ααποφεύγουμε τα στενά εσώρουχα και παντελόνια καθώς έχουν αποδειχθεί η κύρια αιτία για την υπογονιμότητα. Όσον αφορά το κινητό και την ακτινοβολία θα πρέπει να αποφεύγουμε να το τοποθετούμε κοντά στην καρδιά και στα γεννητικά όργανα. Όλα αυτά συμβάλλουν στην υπογονιμότητα κατά 30%.
Ο ψυχολογικός παράγοντας ;
Ο ψυχολογικός παράγοντας είναι πολύ σημαντικός παράγοντας για το υπογόνιμο ζευγάρι, επειδή υπάρχει η επιβάρυνση των διαπροσωπικών σχέσεων του ζευγαριού μέσα στον γάμο, η σχέση του με τους συγγενείς και άλλα άτομα, η πίεση της υπογονιμότητας σε κάθε ένα από αυτά τα δυο άτομα του ζευγαριού, καθώς και η ψυχολογική πίεση όταν το ζευγάρι αυτό βρίσκεται μέσα στην διαδικασία μίας προσπάθειας για υποβοηθούμενη τεχνητή γονιμοποίηση. Υπάρχει επίσης η βιολογική ανάγκη της γυναίκας και του άντρα, για ένα παιδί, καθώς και το στρες της στέρησης αυτής της ψυχολογικής ανάγκης. Σε όλα αυτά θα πρέπει να προστεθεί και η επιβάρυνση της εξάρτησης από το γιατρό που βοηθά το ζευγάρι επειδή πολλές φορές αυτοί νομίζουν ότι αυτός είναι ο μόνος που μπορεί να τους βοηθήσει, να τους καταλάβει κα να τους προσφέρει κάποιες ελπίδες. Μπορεί να νιώθουν υποχρέωση να είναι καλοί ασθενείς, και να ξοδεύουν αρκετή ενέργητικότητα στην προσπάθεια προς αυτή την κατεύθυνση.
Έτσι λοιπόν, θα πρέπει να υιοθετηθούν τρόποι βελτίωσης της ποιότητας ζωής κα μεγιστοποίησης των δυνατοτήτων. Στην σύγχρονη εποχή έχει έρθει ο καιρός πια να συμπληρωθεί η εξωσωματική γονιμοποίηση και με την υποβοήθηση του ατόμου σαν ένα όλον, ώστε να μπει πιο ολοκληρωμένο και πιο υγιές στην διαδικασία αυτή.
Θα πρέπει να χρησιμοποιηθούν μέθοδοι χαλάρωσης και βελτίωσης της υγείας, οι οποίες εάν τύχει να μην έχουν ως αποτέλεσμα την γέννηση ενός παιδιού, τουλάχιστον θα αυξήσουν την ικανότρητα των ατόμων να απολαμβάνουν την ζωή ενώ συνεχίσουν να προσπαθούν να ξεπεράσουν τα προβλήματά τους.
απο το site:
http://www.iatronet.gr
Ημερομηνία δημοσίευσης: 18 Δεκεμβρίου 2007
Γράφει: Κλέντζερης Λουκάς, Μαιευτήρας - Χειρούργος Γυναικολόγος
Η αναπαραγωγική τεχνολογία για τα στείρα ζευγάρια αποτελεί την τελευταία ελπίδα για δημιουργία οικογένειας. Μεταξύ των διαφόρων τεχνικών της αναπαραγωγικής επιστήμης, η σπουδαιότερη και ευρύτερα εφαρμοζόμενη εδώ και αρκετά χρόνια είναι η εξωσωματική γονιμοποίηση.
Πότε κάνουμε εξωσωματική γονιμοποίηση ;
Το πότε κάνουμε εξωσωματική γονιμοποίηση είναι πολύ σημαντικό. Σύμφωνα με την ιατρική μία τέτοια ενέργεια θα πρέπει να γίνει μόνο όταν ένα ζευγάρι αντιμετωπίζει προβλήματα υπογονιμότητας
1. Ενδείξεις από τον γυναικείο παράγοντα
* Σάλπιγγες (προβλήματα διαβατότητας και λειτουργικότητας)
* Ωοθήκες (βαριά προβλήματα ανωορρηξίας)
2. Ενδείξεις από τον ανδρικό παράγοντα
* Βαριά προβλήματα σπέρματος
* Αζωοσπερμία (με βιοψιακό υλικό από τον όρχι)
* Διαταραχές στύσης
3. Ενδείξεις και από τους δυο
* Ηλικία
* Αποτυχία απλών μεθόδων τεχνητής αναπαραγωγής για αντιμετώπιση προβλημάτων ενός εκ των δυο
* Αγνώστου αιτιολογίας υπογονιμότητα που ευοδώθηκε με απλές μεθόδους
* Κληρονομικές παθήσεις για τις οποίες πρέπει να γίνει προεμφυτευτική διάγνωση (preimplantation diagnosis)
* Δωρεές γαμετών (ωαρίων, σπερματοζωαρίων)
Όταν η υπογονιμότητα μας προβληματίζει και αναζητούμε λύσεις για να την αντιμετωπίσουμε
Κάτω από σχετική έρευνα με βάση τα ιατρικά δεδομένα η “W.R.”, έρχεται και απαντάει σε όλα τα ερωτήματα που μας απασχολούν για την υπογονιμότητα. Πόσο μας επηρεάζει στην καθημερινότητα μας; Και πως μπορούμε να αντιμετωπίσουμε ένα τέτοιο σοβαρό θέμα που μέρα με την ημέρα παίρνει διαστάσεις κοινωνικού προβλήματος ;
Ο Δρ.Λουκάς Κλέντζερης εξειδικεύεται στην θεραπεία γυανικείας και ανδρικής υπογονιμότητας, στην εξωσωματική γονιμοποίηση αλλά και στην λαπαροσκοπική χειρουργική. Είναι ο μόνος στην Ελλάδα, ο οποίος μπορεί να κάνει εξωσωματική γονιμοποίηση και από την πλευρά του άνδρα. Πλέον το πρόβλημα της ανδρικής υπογονιμότητας θεωρείται ξεπερασμένο, ενώ η επίστημη μπορεί να κάνει θαύματα.
ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΝΩΡΙΖΕΙ ΚΑΘΕ ΖΕΥΓΑΡΙ
60% τους πρώτους 12 μήνες και 90% στα δυο χρόνια. Είναι φανερό ότι η γονιμότητα της γυναίκας μειώνεται κατά 50%, μόνο λόγω της ηλικίας.
Ποια είναι τα πιο συνηθισμένα αίτια υπογονιμότητας ;
1. Διαταραχές της ωορρηξίας (30%). Ανωορρηξία (απουσία ωορρηξίας) λόγω απουσίας εμμήνου ρύσεως καο ολιγοωορρηξία (μη κανονική ωορρηξία) λόγω απουσίας στον κύκλο, είναι οι πιο συνηθισμένες διαταραχές της ωορρηξίας. Ο συνδυασμός ακανόνιστου κύκλου (π.χ. Περίοδος κάθε 3-4 μήνες), ανωορρηξίας, σεσημασμένου σωματικού βάρους, υπερτριχώσεις και υπογονιμότητα αποτελούν το σύνδρομο των πολυκιστικών ωοθηκών, το οποίο απαντά σε 60-70% των γυναικών που εμφανίζουν διαταραχές της ωορρηξίας.
2. Βλάβη των σαλπίγγων (25%). Οφείλεται κυρίως σε διάφορα σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα όπως για παράδειγμα, χλαμύδια, γονόκκοκο, ενδομητρίωση, περιτονίτιδα ή συγγενής απουσία της μιας ή εκ των δυο σαλπίγγων.
3. Διαταραχές του σπέρματος (35%)
Η γονιμότητα του άνδρα μειώνεται: εάν ο αριθμός των σπερμάτοζωαρίων είναι κάτω από είκοσι εκατομμύρια ανά ml, εάν η κινητικότητα των σπερματοζωαρίων είναι ασθενής ή εάν υπάρχει υψηλό ποσοστό σπεματοζωαρίων σε ανώμαλές μορφές. Σε μερικές περιπτώσεις οι αριθμητικοί παράμετροι του σπερματοδιαγράμματος είναι φυσιολογικοί, αλλά υπάρχουν λειτουργικές διαταραχές του σπέρματος.
Πότε πρέπει να ζητηθεί ιατρική βοήθεια ;
Το ζευγάρι πρέπει να επισκεφθεί τον γυναικολόγο εάν δεν έχει επιτευχθεί σύλληψη, μετά από 12 μήνες προσπαθειών, χωρίς προφύλαξη. Εάν όμως η γυναίκα αντιμετωπίζει προβλήματα με τον κύκλο της και ο άνδρας έχει κάποιο ιστορικό ασθενειών, τότε η επίσκεψη στον ειδικό πρέπει να γίνεται από την αρχή των προσπαθειών. Πολλά ζευγάρια αποφεύγουν να επισκεφθούν τον ειδικό καθώς δεν μπορούν να παραδεχτούν ότι υπάρχει πρόβλημα είτε από την μία ή από την άλλη πλευρά. Τις περισσότερες φορές το ανδρικό φύλο είναι αυτό που αρνείται την ιατρική στήριξη και βοήθεια. Εδώ παίζει σημαντικό ρόλο ο ψυχολογικός παράγοντας, που καμιά φορά δεν μας αφήνει να παραδεχτούμε το πρόβλημά μας. Με τον τρόπο αυτό το μόνο που πετυχαίνουμε είναι να χάνουμε πολύτιμο χρόνο κάνοντας μάταιες πρόσπάθειες. Αυτό που πρέπει να κάνει ένα ζευγάρι που αντιμετωπίζει προβλήματα είναι να επισκεφθεί έναν γυναικολόγο που θα τους βοηθήσει να αναζητήσουν την αιτία. Σε όλη αυτή την διαδρομή για την θεράπευση του ενός ή του άλλου, το ζευγάρι θα πρέπει να είναι ενωμένο και αγαπημένο. Το να μην μπορεί μια γυναίκα να κάνει παιδί ή ένας άντρας αντίστοιχα, πολλές φορές γίνεται κύρια αιτία χωρισμού. Καλό είναι να μην φτάνουμε στα άκρα καθώς για όλα υπάρχει μία λύση.
Κατά πόσο ο τρόπος ζωής και η καθημερινότητα μας συμβάλλουν στην υπογονιμότητα ;
Είναι από τα ερωτήματα που θα πρέπει να μας απασχολούν και να μας προβληματίζουν. Η καθημερινότητα είναι ένας από τους παράγοντες που επηρεάζουν και συμβάλλουν στην υπογονιμότητα. Η άνοδος της θερμοκρασίας σε συνδυασμό με τα βιομηχανικά απόβλητα καταστρέφουν την κινητικότητα του σπέρματος. Ακόμη η επαφή του άνδρα με οιστρογόνες ουσίες που υπάρχουν κυρίως μέσα στα βιομηχανικά απόβλητα αλλά και στο νερό προκαλεί την μείωση του αριθμού των σπερματοζωαρίων. Η οδήγηση για πολλές ώρες μπορεί να προκαλέσει προβλήματα υπογονιμότητας, εξ’ αιτίας της θερμότητας που αναπτύσσεται στα γεννητικά όργανα. Σύμφωνα με μελέτες που έχουν πραγματοποιηθεί στο εξωτερικό προβλήματα αντιμετωπίζουν και αυτοί που κάνουν για πολλές ώρες ποδήλατο. Ακόμη πρέπει ν ααποφεύγουμε τα στενά εσώρουχα και παντελόνια καθώς έχουν αποδειχθεί η κύρια αιτία για την υπογονιμότητα. Όσον αφορά το κινητό και την ακτινοβολία θα πρέπει να αποφεύγουμε να το τοποθετούμε κοντά στην καρδιά και στα γεννητικά όργανα. Όλα αυτά συμβάλλουν στην υπογονιμότητα κατά 30%.
Ο ψυχολογικός παράγοντας ;
Ο ψυχολογικός παράγοντας είναι πολύ σημαντικός παράγοντας για το υπογόνιμο ζευγάρι, επειδή υπάρχει η επιβάρυνση των διαπροσωπικών σχέσεων του ζευγαριού μέσα στον γάμο, η σχέση του με τους συγγενείς και άλλα άτομα, η πίεση της υπογονιμότητας σε κάθε ένα από αυτά τα δυο άτομα του ζευγαριού, καθώς και η ψυχολογική πίεση όταν το ζευγάρι αυτό βρίσκεται μέσα στην διαδικασία μίας προσπάθειας για υποβοηθούμενη τεχνητή γονιμοποίηση. Υπάρχει επίσης η βιολογική ανάγκη της γυναίκας και του άντρα, για ένα παιδί, καθώς και το στρες της στέρησης αυτής της ψυχολογικής ανάγκης. Σε όλα αυτά θα πρέπει να προστεθεί και η επιβάρυνση της εξάρτησης από το γιατρό που βοηθά το ζευγάρι επειδή πολλές φορές αυτοί νομίζουν ότι αυτός είναι ο μόνος που μπορεί να τους βοηθήσει, να τους καταλάβει κα να τους προσφέρει κάποιες ελπίδες. Μπορεί να νιώθουν υποχρέωση να είναι καλοί ασθενείς, και να ξοδεύουν αρκετή ενέργητικότητα στην προσπάθεια προς αυτή την κατεύθυνση.
Έτσι λοιπόν, θα πρέπει να υιοθετηθούν τρόποι βελτίωσης της ποιότητας ζωής κα μεγιστοποίησης των δυνατοτήτων. Στην σύγχρονη εποχή έχει έρθει ο καιρός πια να συμπληρωθεί η εξωσωματική γονιμοποίηση και με την υποβοήθηση του ατόμου σαν ένα όλον, ώστε να μπει πιο ολοκληρωμένο και πιο υγιές στην διαδικασία αυτή.
Θα πρέπει να χρησιμοποιηθούν μέθοδοι χαλάρωσης και βελτίωσης της υγείας, οι οποίες εάν τύχει να μην έχουν ως αποτέλεσμα την γέννηση ενός παιδιού, τουλάχιστον θα αυξήσουν την ικανότρητα των ατόμων να απολαμβάνουν την ζωή ενώ συνεχίσουν να προσπαθούν να ξεπεράσουν τα προβλήματά τους.
απο το site:
http://www.iatronet.gr
μετά την πρώτη εμπειρία και λίγη θεωρία...
ο.κ.
η αλήθεια είναι ότι μέχρι σήμερα είχα ανάγκη να γράψω για το τί μου συνέβει και το στάδιο στο οποίο βρίσκομαι...εν αναμονή όμως προσωπικών εξελίξεων ας περάσουμε και σε λίγη θεωρητική προσέγγιση του θέματος...έτσι για να ξέρουμε και γιατί μιλάμε...
Τι είναι λοιπόν, η εξωσωματική γονιμοποίηση;
Η εξωσωματική γονιμοποίηση (IVF, in vitro Fertilization) είναι η πιο συνηθισμένη μέθοδος Ιατρικώς Υποβοηθούμενης Αναπαραγωγής. Εφαρμόσθηκε για πρώτη φορά με επιτυχία στον άνθρωπο το 1978.
Η εξωσωματική γονιμοποίηση, όπως το λέει η λέξη, είναι η γονιμοποίηση έξω από το σώμα: αντί δηλαδή η γονιμοποίηση του ωαρίου από το σπερματοζωάριο να γίνει στο φυσικό περιβάλλον, που είναι η σάλπιγγα της γυναίκας, γίνεται στο εργαστήριο. Είναι ουσιαστικά η παράκαμψη μιας συγκεκριμένης λειτουργίας του οργανισμού, όταν, για διαφόρους λόγους, δεν μπορεί να γίνει στο σώμα.
Δύο είναι τα βασικά πρωτόκολλα διέγερσης στην εξωσωματική γονιμοποίηση, το μακρύ (long) και το βραχύ (short) πρωτόκολλο. Τα φάρμακα που χορηγούνται ανήκουν σε δύο κατηγορίες. Ένα που εμποδίζει την ωοθυλακιορηξία και ένα που διεγείρει την ανάπτυξη των ωοθυλακίων.
Η διαφορά των δύο πρωτοκόλλων έγκειται κυρίως στη διάρκεια χορηγήσεως του φαρμάκου που εμποδίζει την ωοθυλακιορηξία. Τα φάρμακα που χρησιμοποιούνται και στις δύο περιπτώσεις είναι τα ίδια.
Η επιλογή του καλύτερου πρωτοκόλλου και της ιδανικής δοσολογίας εξατομικεύεται για κάθε ασθενή ανάλογα με την ηλικία της, το ορμονικό της προφίλ, την ανταπόκριση των ωοθηκών σε προηγούμενη προσπάθεια καθώς και τον αριθμό και την πορεία παλαιότερων προσπαθειών. Κατά τη διάρκεια της διέγερσης γίνεται στενή παρακολούθηση με διακολπικό υπερηχογράφημα και μέτρηση της οιστραδιόλης. Όταν τα ωοθυλάκια φτάσουν κατάλληλο μέγεθος τότε χορηγείται μία τελευταία ένεση που προάγει την ωρίμανση τους
Ωοληψία
Με την ολοκλήρωση της διέγερσης και αφού κριθεί ότι τα ωοθυλάκια έχουν φτάσει στο τελικό στάδιο ωρίμανσης, προγραμματίζεται η ωοληψία. Η ωοληψία γίνεται με διακολπική παρακέντηση των ωοθυλακίων με συνεχή υπερηχογραφικό έλεγχο. Ο γιατρός γυναικολόγος χρησιμοποιώντας μία βελόνα παρακέντησης 'τρυπάει' ένα προς ένα τα ωοθυλάκια και αναρροφά το περιεχόμενο τους. Το ωοθλακικό υγρό παραδίδεται γρήγορα στους εμβρυολόγους οι οποίοι αναζητούν τα ωάρια με τη βοήθεια του μικροσκοπίου. Στο τέλος οι εμβρυολόγοι ενημερώνουν για τον αριθμό των ωαρίων.
Η ωοληψία, αν και είναι μια σύντομη διαδικασία, πραγματοποιείται με ελαφριά νάρκωση (αναλγησία-μέθη). Κατά συνέπεια λοιπόν, για λόγους ασφαλείας, οι γυναίκες που πρόκειται να υποβληθούν σε ωοληψία πρέπει να είναι απόλυτα νηστικές από τα μεσάνυχτα της προηγούμενης ημέρας.
Συλλογή και Επεξεργασία του σπέρματος
Την ημέρα της ωοληψίας γίνεται η συλλαγή και επεξεργασία του σπέρματος. Για καλύτερη ποιότητα σπέρματος, συνίσταται αποχή 3-4 ημέρες πριν την ωοληψία. Στη συνέχεια, το σπέρμα υφίσταται ειδική επεξεργασία με σκοπό την απομόνωση σε μικρό όγκο τα πλέον κινητά σπερματοζωάρια. Η διαδικασία αυτή ενεργοποιεί τα σπερματοζωάρια και τα καθιστά ικανά να γονιμοποιήσουν τα ωάρια.
Πρέπει να σημειωθεί ότι η σπερμοληψία, την προγραμματισμένη ημέρα, συχνά δημιουργεί άγχος στους άντρες, γεγονός που μπορεί να προκαλέσει δυσκολία στη συλλογή του σπέρματος. Για να αποφευχθεί μία τέτοια κατάσταση ο σύζυγος μπορεί να προσκομίσει το δείγμα από το σπίτι του ή μπορεί να καταψύξει το σπέρμα του μερικές μέρες πριν την ωοληψία. Σε περιπτώσεις αζωοσπερμίας (δεν υπάρχουν σπερματοζωάρια κατά την εκσπερμάτιση) είναι δυνατόν να ληφθούν σπερματοζώρια κατευθείαν από τους όρχεις με βιοψία την ημέρα της ωοληψίας ή να χρησιμοποιηθεί σπέρμα από δότη .
Γονιμοποίηση
Μερικές ώρες μετά την ωοληψία και την κατάλληλη επεξεργασία του σπέρματος τα ωάρια και τα σπερματοζωάρια έρχονται σε επαφή. Αυτό μπορεί να γίνει με δύο τρόπους. Στην απλή εξωσωματική γονιμοποίηση IVF τα ωάρια απλά τοποθετούνται σε μεγάλη συγκέντρωση σπερματοζωαρίων. Κάποιο από αυτά θα γονιμοποιήσει το ωάριο, διαπερνώντας την εξωτερική του μεμβράνη. Σε περιπτώσεις που η ποιότητα του σπέρματος δεν είναι καλή πραγματοποιείται μικρογονιμοποίηση (ICSI). Κατά τη μικρογονιμοποίηση ένα σπερματοζωάριο τοποθετείται μέσα σε ένα ωάριο με μία μικροπιπέτα με τη βοήθεια μικροσκοπίου. Στη συνέχεια τα ωάρια τοποθετούνται σε ειδικά τρυβλία μέσα σε κλιβάνους.
Το επόμενο πρωί ελέγχεται η γονιμοποίηση από τους εμβρυολόγους. Η ύπαρξη δύο προπυρήνων (μικροί στρογγυλοί σχηματισμοί) στο κέντρο του ωαρίου δηλώνει την επίτευξη φυσιολογικής γονιμοποίησης. Το ποσοστό γονιμοποίησης στο εργαστήριο κυμαίνεται από 50% έως 100%. Η κατάσταση των ωαρίων (βαθμός ωριμότητας, φύση κυτταροπλάσματος), η ικανότητα γονιμοποίησης των σπερματοζωαρίων και ο τρόπος διαχείρισης και καλλιέργειας στο εργαστήριο, είναι μερικοί από τους παράγοντες που ευθύνονται για τη διακύμανση του παραπάνω ποσοστού.
τα παραπάνω προέρχονται από το site
http://embryoland.gr/gr/pages/methods/e3wswmatikh.asp
η αλήθεια είναι ότι μέχρι σήμερα είχα ανάγκη να γράψω για το τί μου συνέβει και το στάδιο στο οποίο βρίσκομαι...εν αναμονή όμως προσωπικών εξελίξεων ας περάσουμε και σε λίγη θεωρητική προσέγγιση του θέματος...έτσι για να ξέρουμε και γιατί μιλάμε...
Τι είναι λοιπόν, η εξωσωματική γονιμοποίηση;
Η εξωσωματική γονιμοποίηση (IVF, in vitro Fertilization) είναι η πιο συνηθισμένη μέθοδος Ιατρικώς Υποβοηθούμενης Αναπαραγωγής. Εφαρμόσθηκε για πρώτη φορά με επιτυχία στον άνθρωπο το 1978.
Η εξωσωματική γονιμοποίηση, όπως το λέει η λέξη, είναι η γονιμοποίηση έξω από το σώμα: αντί δηλαδή η γονιμοποίηση του ωαρίου από το σπερματοζωάριο να γίνει στο φυσικό περιβάλλον, που είναι η σάλπιγγα της γυναίκας, γίνεται στο εργαστήριο. Είναι ουσιαστικά η παράκαμψη μιας συγκεκριμένης λειτουργίας του οργανισμού, όταν, για διαφόρους λόγους, δεν μπορεί να γίνει στο σώμα.
Δύο είναι τα βασικά πρωτόκολλα διέγερσης στην εξωσωματική γονιμοποίηση, το μακρύ (long) και το βραχύ (short) πρωτόκολλο. Τα φάρμακα που χορηγούνται ανήκουν σε δύο κατηγορίες. Ένα που εμποδίζει την ωοθυλακιορηξία και ένα που διεγείρει την ανάπτυξη των ωοθυλακίων.
Η διαφορά των δύο πρωτοκόλλων έγκειται κυρίως στη διάρκεια χορηγήσεως του φαρμάκου που εμποδίζει την ωοθυλακιορηξία. Τα φάρμακα που χρησιμοποιούνται και στις δύο περιπτώσεις είναι τα ίδια.
Η επιλογή του καλύτερου πρωτοκόλλου και της ιδανικής δοσολογίας εξατομικεύεται για κάθε ασθενή ανάλογα με την ηλικία της, το ορμονικό της προφίλ, την ανταπόκριση των ωοθηκών σε προηγούμενη προσπάθεια καθώς και τον αριθμό και την πορεία παλαιότερων προσπαθειών. Κατά τη διάρκεια της διέγερσης γίνεται στενή παρακολούθηση με διακολπικό υπερηχογράφημα και μέτρηση της οιστραδιόλης. Όταν τα ωοθυλάκια φτάσουν κατάλληλο μέγεθος τότε χορηγείται μία τελευταία ένεση που προάγει την ωρίμανση τους
Ωοληψία
Με την ολοκλήρωση της διέγερσης και αφού κριθεί ότι τα ωοθυλάκια έχουν φτάσει στο τελικό στάδιο ωρίμανσης, προγραμματίζεται η ωοληψία. Η ωοληψία γίνεται με διακολπική παρακέντηση των ωοθυλακίων με συνεχή υπερηχογραφικό έλεγχο. Ο γιατρός γυναικολόγος χρησιμοποιώντας μία βελόνα παρακέντησης 'τρυπάει' ένα προς ένα τα ωοθυλάκια και αναρροφά το περιεχόμενο τους. Το ωοθλακικό υγρό παραδίδεται γρήγορα στους εμβρυολόγους οι οποίοι αναζητούν τα ωάρια με τη βοήθεια του μικροσκοπίου. Στο τέλος οι εμβρυολόγοι ενημερώνουν για τον αριθμό των ωαρίων.
Η ωοληψία, αν και είναι μια σύντομη διαδικασία, πραγματοποιείται με ελαφριά νάρκωση (αναλγησία-μέθη). Κατά συνέπεια λοιπόν, για λόγους ασφαλείας, οι γυναίκες που πρόκειται να υποβληθούν σε ωοληψία πρέπει να είναι απόλυτα νηστικές από τα μεσάνυχτα της προηγούμενης ημέρας.
Συλλογή και Επεξεργασία του σπέρματος
Την ημέρα της ωοληψίας γίνεται η συλλαγή και επεξεργασία του σπέρματος. Για καλύτερη ποιότητα σπέρματος, συνίσταται αποχή 3-4 ημέρες πριν την ωοληψία. Στη συνέχεια, το σπέρμα υφίσταται ειδική επεξεργασία με σκοπό την απομόνωση σε μικρό όγκο τα πλέον κινητά σπερματοζωάρια. Η διαδικασία αυτή ενεργοποιεί τα σπερματοζωάρια και τα καθιστά ικανά να γονιμοποιήσουν τα ωάρια.
Πρέπει να σημειωθεί ότι η σπερμοληψία, την προγραμματισμένη ημέρα, συχνά δημιουργεί άγχος στους άντρες, γεγονός που μπορεί να προκαλέσει δυσκολία στη συλλογή του σπέρματος. Για να αποφευχθεί μία τέτοια κατάσταση ο σύζυγος μπορεί να προσκομίσει το δείγμα από το σπίτι του ή μπορεί να καταψύξει το σπέρμα του μερικές μέρες πριν την ωοληψία. Σε περιπτώσεις αζωοσπερμίας (δεν υπάρχουν σπερματοζωάρια κατά την εκσπερμάτιση) είναι δυνατόν να ληφθούν σπερματοζώρια κατευθείαν από τους όρχεις με βιοψία την ημέρα της ωοληψίας ή να χρησιμοποιηθεί σπέρμα από δότη .
Γονιμοποίηση
Μερικές ώρες μετά την ωοληψία και την κατάλληλη επεξεργασία του σπέρματος τα ωάρια και τα σπερματοζωάρια έρχονται σε επαφή. Αυτό μπορεί να γίνει με δύο τρόπους. Στην απλή εξωσωματική γονιμοποίηση IVF τα ωάρια απλά τοποθετούνται σε μεγάλη συγκέντρωση σπερματοζωαρίων. Κάποιο από αυτά θα γονιμοποιήσει το ωάριο, διαπερνώντας την εξωτερική του μεμβράνη. Σε περιπτώσεις που η ποιότητα του σπέρματος δεν είναι καλή πραγματοποιείται μικρογονιμοποίηση (ICSI). Κατά τη μικρογονιμοποίηση ένα σπερματοζωάριο τοποθετείται μέσα σε ένα ωάριο με μία μικροπιπέτα με τη βοήθεια μικροσκοπίου. Στη συνέχεια τα ωάρια τοποθετούνται σε ειδικά τρυβλία μέσα σε κλιβάνους.
Το επόμενο πρωί ελέγχεται η γονιμοποίηση από τους εμβρυολόγους. Η ύπαρξη δύο προπυρήνων (μικροί στρογγυλοί σχηματισμοί) στο κέντρο του ωαρίου δηλώνει την επίτευξη φυσιολογικής γονιμοποίησης. Το ποσοστό γονιμοποίησης στο εργαστήριο κυμαίνεται από 50% έως 100%. Η κατάσταση των ωαρίων (βαθμός ωριμότητας, φύση κυτταροπλάσματος), η ικανότητα γονιμοποίησης των σπερματοζωαρίων και ο τρόπος διαχείρισης και καλλιέργειας στο εργαστήριο, είναι μερικοί από τους παράγοντες που ευθύνονται για τη διακύμανση του παραπάνω ποσοστού.
τα παραπάνω προέρχονται από το site
http://embryoland.gr/gr/pages/methods/e3wswmatikh.asp
Κυριακή 8 Μαΐου 2011
Y ahora qué
είναι τώρα δυο μήνες από τότε που έχασα το σποράκι μου και δεν υπάρχει ούτε μια ημέρα που να μην το σκεφτώ...που να μην σκεφτώ το τι θα κάνω από τωρα κι έπειτα...η απόφαση για μια νέα προσπαθεια εξωσωματικής προς το παρόν με φοβίζει...όχι για τα φάρμακα, αλλά για την απογοήτευση... αν πάλι κάτι στραβώσει τι θα κάνω???πρέπει να πάω στο ίδιο κέντρο ή σε διαφορετικό??? πως πραγματικά ξέρεις όταν σου λένε ότι σου εμφυτεύουν γονιμοποιημένο ωάριο το κάνουν πραγματικά???μήπως πρέπει να σκεφτώ την υιοθεσία???ουφ... ένα σωρό απορίες και ερωτηματικά το κεφάλι μου γεμάτο!!! Qué hacer ahora; qué pensar; Hay momentos que no puedo tomar nada ...
Σάββατο 7 Μαΐου 2011
and the oscar goes to...not me
για δεκατρεις ημέρες δεν βγήκα από το σπίτι...
το περισσότερο χρονικό διάστημα ήμουν ξαπλωμένη και χάζευα ανοησίες στον υπολογιστή, παρακολουθούσα ανόητες σειρές στην τηλεόραση και διάβαζα ανόητα περιοδικά μόνο και μόνο για να ξεχνιέμαι, για να μου περνάει η αγωνία και η ανυπομονησία που δεν με άφηναν να ησυχάσω...
το υπόλοιπο διάστημα ήμουν ξαπλωμένη κοιτάζοντας το ταβάνι, κάνοντας όνειρα για το μωράκι μου... το προσωποποίησα, το βάφτισα, το ονειρέυτηκα το μεγάλωσα στη φαντασία μου και το περίμενα...
το περίμενα όπως κι ένα παιδί λαχταράει τα δώρα των Χριστουγέννων και τη λαμπάδα του Πάσχα...
ένιωθα τόση σιγουριά τόση ευφορία... κι ας μην είχα τίποτα ακόμα χειροπιαστό...
το όνειρο σταμάτησε την δέκατη τρίτη μέρα από την εμφύτευση...
ήταν Δευτέρα πρωί και οι δικοί μου είχαν πάει στις δουλειές τους... εγώ είχα από νωρίς ενοχλήσεις αλλά έκανα πως δεν τρέχει κάτι, απλά κουκουλωνόμουν στα παπλώματα και προσευχόμουν...
ήταν έντεκα η ώρα, όταν σηκώθηκα να πάω στην τουαλέτα, βλέποντας το αίμα στο σλιπάκι μου πάγωσα, ένιωσα τόσο αδύναμη που τα πόδια μου δεν με στήριζαν... δεν έκανα ούτε ένα βήμα... απλά κάθισα στο πάτωμα της τουαλέτας και έκλαιγα για ώρα... όταν μου τηλεφώνησε η μητέρα μου όπως κάθε πρωί απο τη δουλειά της να δει τι κάνω δεν άκουσα το χτύπο του... ήρθε λίγη ώρα αργότερα και με βρήκε να κλαίω με λυγμούς... εκείνη τη μέρα έχασα τον κόσμο κάτω από τα πόδια μου, πήγε αργά το βράδυ για να μπορέσω να πω δυο λέξεις χωρίς να ξεσπάω σε κλάματα...
τα συναισθήματα περίεργα... ένιωθα κενή, άδεια, αποτυχημένη, ενώ ο πόνος εκτός από ψυχικός ήταν και σωματικός... ένιωθα σχεδόν ακρωτηριασμένη...
μου πήρε αρκετό καιρό να συνέλθω κι όταν το πήρα απόφαση δεν ήταν για μένα, αλλά για τους ανθρώπους μου που υπέφεραν μαζί μου...
άλλη μια συνεδρία έφτασε στο τέλος της...thanx doc!!!
το περισσότερο χρονικό διάστημα ήμουν ξαπλωμένη και χάζευα ανοησίες στον υπολογιστή, παρακολουθούσα ανόητες σειρές στην τηλεόραση και διάβαζα ανόητα περιοδικά μόνο και μόνο για να ξεχνιέμαι, για να μου περνάει η αγωνία και η ανυπομονησία που δεν με άφηναν να ησυχάσω...
το υπόλοιπο διάστημα ήμουν ξαπλωμένη κοιτάζοντας το ταβάνι, κάνοντας όνειρα για το μωράκι μου... το προσωποποίησα, το βάφτισα, το ονειρέυτηκα το μεγάλωσα στη φαντασία μου και το περίμενα...
το περίμενα όπως κι ένα παιδί λαχταράει τα δώρα των Χριστουγέννων και τη λαμπάδα του Πάσχα...
ένιωθα τόση σιγουριά τόση ευφορία... κι ας μην είχα τίποτα ακόμα χειροπιαστό...
το όνειρο σταμάτησε την δέκατη τρίτη μέρα από την εμφύτευση...
ήταν Δευτέρα πρωί και οι δικοί μου είχαν πάει στις δουλειές τους... εγώ είχα από νωρίς ενοχλήσεις αλλά έκανα πως δεν τρέχει κάτι, απλά κουκουλωνόμουν στα παπλώματα και προσευχόμουν...
ήταν έντεκα η ώρα, όταν σηκώθηκα να πάω στην τουαλέτα, βλέποντας το αίμα στο σλιπάκι μου πάγωσα, ένιωσα τόσο αδύναμη που τα πόδια μου δεν με στήριζαν... δεν έκανα ούτε ένα βήμα... απλά κάθισα στο πάτωμα της τουαλέτας και έκλαιγα για ώρα... όταν μου τηλεφώνησε η μητέρα μου όπως κάθε πρωί απο τη δουλειά της να δει τι κάνω δεν άκουσα το χτύπο του... ήρθε λίγη ώρα αργότερα και με βρήκε να κλαίω με λυγμούς... εκείνη τη μέρα έχασα τον κόσμο κάτω από τα πόδια μου, πήγε αργά το βράδυ για να μπορέσω να πω δυο λέξεις χωρίς να ξεσπάω σε κλάματα...
τα συναισθήματα περίεργα... ένιωθα κενή, άδεια, αποτυχημένη, ενώ ο πόνος εκτός από ψυχικός ήταν και σωματικός... ένιωθα σχεδόν ακρωτηριασμένη...
μου πήρε αρκετό καιρό να συνέλθω κι όταν το πήρα απόφαση δεν ήταν για μένα, αλλά για τους ανθρώπους μου που υπέφεραν μαζί μου...
άλλη μια συνεδρία έφτασε στο τέλος της...thanx doc!!!
Παρασκευή 6 Μαΐου 2011
πρώτη προσπάθεια...
καλησπέρα... σήμερα θα σου γράψω για την πρώτη μας εμπειρία με την διαδικασία της εξωσωματικής...
όλα ξεκίνησαν λίγο μετά τα φετινά Χριστούγεννα. Αφού ολοκληρώσαμε το πακέτο των εξετάσεων που μας είχε ζητήσει ο γιατρός, ξεκινήσαμε την θεραπεία... (ο πληθυντικός αναφέρεται σε εμένα το σύντροφό μου και τους γονείς μου...όοοοχι δεν παίρναμε μαζί τα φάρμακα, αλλά την διαδικασία την περάσαμε μαζί και είμαι πολύ τυχερή γι αυτό)
η θεραπεία περιελάμβανε δυο ενέσεις την ημέρα, το ένα φάρμακο ήταν για την διέγερση των ωοθηκών να παράγουν μεγάλο αριθμό ωαρίων και το δεύτερο για την διατήρησή τους στις ωοθήκες...
μετά το πρώτο πενθήμερο της θεραπείας μεταφερθήκαμε ομαδικώς στην πρωτεύουσα, ώστε να με παρακολουθεί καθημερινά ο γιατρός μου, τόσο αιματολογικά όσο και υπερηχογραφικά... (ναι όοοολοι, καλά κατάλαβες)
τέσσερα άτομα προγραμμάτισαν όλα την άδειά τους γι αυτό το σκοπό, για ταξίδι αναψυχής δεν το έχουμε καταφέρει ποτέ... δεν είναι όμως το ίδιο... η ανάγκη για ένα παιδί επηρεάζει όλη την οικογένεια, την ενώνει, την ενδυναμώνει και αφήνει όλα τα άλλα σε δεύτερη και τρίτη μην σου πω μοίρα...
μετά την άφιξή μας στην Αθήνα η θεραπεία συνεχίστηκε για ακόμα δεκατέσσερις μέρες, σύνολο δεκαεννέα για την ωοληψία... αν σκεφτείς πως το συνήθες διάστημα είναι δέκα με δεκαπέντε μέρες, τα αυγουλάκια μου ωρίμασαν κάπως "καθυστερημένα"...
η ημέρα της ωοληψίας ήταν η μόνη που με δυσκόλεψε κατά την θεραπεία... ποτέ δεν συμπαθούσα την ιδέα της αναισθησίας και παρόλο που όλοι με καθησύχαζαν ότι είναι απλά μια μέθη, δύσκολα την αντιμετώπισα...
κι ύστερα η πρώτη απογοήτευση...ο αριθμός των ωαρίων μου...εκεί που περίμενα καμμια δεκαριά αυγουλάκια επηρεασμένη από ιστορίες άλλων ζευγαριών στο άκουσμα των 5 πάγωσα... φαίνονταν τόσο λίγα μπροστά σε όλη την ταλαιπωρία... οι υπόλοιποι με καθησύχασαν "άλλωστε μόνο ένα χρειαζόμαστε" είπαν...
τρεις ημέρες αργότερα κι αφού τα γονιμοποίησαν εργαστηριακά με το σπέρμα του συντρόφου μου με κάλεσαν για την εμβρυομεταφορά... από τα πέντε μόνο τρία είχαν επιβιώσει και αυτά θα τοποθετούνταν με ένα πολυυυυ λεπτό σωληνάκι στη μήτρα μου...
η ωραιότερη στιγμή της διαδικασίας!!!όλοι στο κέντρο πάντα ευγενικοί και εξυπηρετικοί μας έκαναν να νιώθουμε τόσο εμπιστοσύνη αλλά και ενθουσιασμό για αυτό το μυστήριο που τελούνταν μέσα μου...
ο γυναικολόγος προετοίμασε τον κόλπο για να κάνει η εμβρυολόγος την μεταφορά και ο σύντροφός μου αγχωμένος και συγκινημένος όπως σπάνια είναι μου κρατούσε και μου έσφιγγε το χέρι... πραγματικά μια απίστευτη εμπειρία, θα μπορούσε να συγκριθεί με το συναίσθημα που μας διαπερνάει μόλις έχουμε κάνει έρωτα κι έχουμε ενωθεί με αυτόν που αγαπάμε...
μόλις ολοκληρώθηκε η διαδικασία και παρόλο που έπρεπε να ξεκουραστώ για ένα μισάωρο δεν κατάφερα να σηκωθώ από το κρεββάτι μου, μόνο μια ώρα μετά και με απίστευτο φόβο... φόβο μην βλάψω τα σποράκια μου...
για τις επόμενες ημέρες αυτή ήταν η συνεχής μου αγωνία, μην τα βλάψω... μην κάνω κάτι λάθος... μην αποτύχω...
παράλληλα συνέχιζα την θεραπεία, με ενδοκολπικά υπόθετα, προγεστερόνη αυτή τη φορά για να αναπτυχθεί το ενδομήτριο και να δημιουργήσει το κατάλληλο περιβάλλον για μια επιτυχημένη εγκυμοσύνη... επιπλέον ακολουθούσα αυστηρή διατροφή χωρίς αλάτι και ζάχαρη για αποφυγή οιδήματος λόγω των ορμονών και πρόληψη αρτηριακής υπέρτασης και σακχαρώδου διαβήτη που πολύ συχνά εμφανίζουν παχουλες γυναίκες όπως και λόγου μου κατά την εγκυμοσύνη...
το πιο δύσκολο όμως από όλα ήταν το ψυχολογικό...φοβόμουν τα πάντα και κλείστηκα στο σπίτι... απομακρύνθηκα από συγγενείς και φίλους και δεν μίλαγα σε κανένα γι αυτό... σχεδόν το έκρυβα... μην ψάξεις ένα γιατί, είναι πολλά...
από τους ξένους φοβόμουν τον στιγματισμό της στειρότητας, από τον κύκλο μας δεν ξέρω... απλά δεν μπορούσα να το συζητήσω, ίσως να μην ήθελα σχόλια ή ιστορίες για κάποιο ζευγάρι που προσπαθούσε εκατό χρόνια και έπειτα πήγε στον τάδε γιατρό και μετά στον δείνα και από υπογόνιμο απέκτησε οκτάδυμα...
τέσπα... τα υπόλοιπα σε νέο post...
για σήμερα ψυχανάλυση τέλος...
σε φιλώ
όλα ξεκίνησαν λίγο μετά τα φετινά Χριστούγεννα. Αφού ολοκληρώσαμε το πακέτο των εξετάσεων που μας είχε ζητήσει ο γιατρός, ξεκινήσαμε την θεραπεία... (ο πληθυντικός αναφέρεται σε εμένα το σύντροφό μου και τους γονείς μου...όοοοχι δεν παίρναμε μαζί τα φάρμακα, αλλά την διαδικασία την περάσαμε μαζί και είμαι πολύ τυχερή γι αυτό)
η θεραπεία περιελάμβανε δυο ενέσεις την ημέρα, το ένα φάρμακο ήταν για την διέγερση των ωοθηκών να παράγουν μεγάλο αριθμό ωαρίων και το δεύτερο για την διατήρησή τους στις ωοθήκες...
μετά το πρώτο πενθήμερο της θεραπείας μεταφερθήκαμε ομαδικώς στην πρωτεύουσα, ώστε να με παρακολουθεί καθημερινά ο γιατρός μου, τόσο αιματολογικά όσο και υπερηχογραφικά... (ναι όοοολοι, καλά κατάλαβες)
τέσσερα άτομα προγραμμάτισαν όλα την άδειά τους γι αυτό το σκοπό, για ταξίδι αναψυχής δεν το έχουμε καταφέρει ποτέ... δεν είναι όμως το ίδιο... η ανάγκη για ένα παιδί επηρεάζει όλη την οικογένεια, την ενώνει, την ενδυναμώνει και αφήνει όλα τα άλλα σε δεύτερη και τρίτη μην σου πω μοίρα...
μετά την άφιξή μας στην Αθήνα η θεραπεία συνεχίστηκε για ακόμα δεκατέσσερις μέρες, σύνολο δεκαεννέα για την ωοληψία... αν σκεφτείς πως το συνήθες διάστημα είναι δέκα με δεκαπέντε μέρες, τα αυγουλάκια μου ωρίμασαν κάπως "καθυστερημένα"...
η ημέρα της ωοληψίας ήταν η μόνη που με δυσκόλεψε κατά την θεραπεία... ποτέ δεν συμπαθούσα την ιδέα της αναισθησίας και παρόλο που όλοι με καθησύχαζαν ότι είναι απλά μια μέθη, δύσκολα την αντιμετώπισα...
κι ύστερα η πρώτη απογοήτευση...ο αριθμός των ωαρίων μου...εκεί που περίμενα καμμια δεκαριά αυγουλάκια επηρεασμένη από ιστορίες άλλων ζευγαριών στο άκουσμα των 5 πάγωσα... φαίνονταν τόσο λίγα μπροστά σε όλη την ταλαιπωρία... οι υπόλοιποι με καθησύχασαν "άλλωστε μόνο ένα χρειαζόμαστε" είπαν...
τρεις ημέρες αργότερα κι αφού τα γονιμοποίησαν εργαστηριακά με το σπέρμα του συντρόφου μου με κάλεσαν για την εμβρυομεταφορά... από τα πέντε μόνο τρία είχαν επιβιώσει και αυτά θα τοποθετούνταν με ένα πολυυυυ λεπτό σωληνάκι στη μήτρα μου...
η ωραιότερη στιγμή της διαδικασίας!!!όλοι στο κέντρο πάντα ευγενικοί και εξυπηρετικοί μας έκαναν να νιώθουμε τόσο εμπιστοσύνη αλλά και ενθουσιασμό για αυτό το μυστήριο που τελούνταν μέσα μου...
ο γυναικολόγος προετοίμασε τον κόλπο για να κάνει η εμβρυολόγος την μεταφορά και ο σύντροφός μου αγχωμένος και συγκινημένος όπως σπάνια είναι μου κρατούσε και μου έσφιγγε το χέρι... πραγματικά μια απίστευτη εμπειρία, θα μπορούσε να συγκριθεί με το συναίσθημα που μας διαπερνάει μόλις έχουμε κάνει έρωτα κι έχουμε ενωθεί με αυτόν που αγαπάμε...
μόλις ολοκληρώθηκε η διαδικασία και παρόλο που έπρεπε να ξεκουραστώ για ένα μισάωρο δεν κατάφερα να σηκωθώ από το κρεββάτι μου, μόνο μια ώρα μετά και με απίστευτο φόβο... φόβο μην βλάψω τα σποράκια μου...
για τις επόμενες ημέρες αυτή ήταν η συνεχής μου αγωνία, μην τα βλάψω... μην κάνω κάτι λάθος... μην αποτύχω...
παράλληλα συνέχιζα την θεραπεία, με ενδοκολπικά υπόθετα, προγεστερόνη αυτή τη φορά για να αναπτυχθεί το ενδομήτριο και να δημιουργήσει το κατάλληλο περιβάλλον για μια επιτυχημένη εγκυμοσύνη... επιπλέον ακολουθούσα αυστηρή διατροφή χωρίς αλάτι και ζάχαρη για αποφυγή οιδήματος λόγω των ορμονών και πρόληψη αρτηριακής υπέρτασης και σακχαρώδου διαβήτη που πολύ συχνά εμφανίζουν παχουλες γυναίκες όπως και λόγου μου κατά την εγκυμοσύνη...
το πιο δύσκολο όμως από όλα ήταν το ψυχολογικό...φοβόμουν τα πάντα και κλείστηκα στο σπίτι... απομακρύνθηκα από συγγενείς και φίλους και δεν μίλαγα σε κανένα γι αυτό... σχεδόν το έκρυβα... μην ψάξεις ένα γιατί, είναι πολλά...
από τους ξένους φοβόμουν τον στιγματισμό της στειρότητας, από τον κύκλο μας δεν ξέρω... απλά δεν μπορούσα να το συζητήσω, ίσως να μην ήθελα σχόλια ή ιστορίες για κάποιο ζευγάρι που προσπαθούσε εκατό χρόνια και έπειτα πήγε στον τάδε γιατρό και μετά στον δείνα και από υπογόνιμο απέκτησε οκτάδυμα...
τέσπα... τα υπόλοιπα σε νέο post...
για σήμερα ψυχανάλυση τέλος...
σε φιλώ
Πέμπτη 5 Μαΐου 2011
λιγότερο από 5%
και να λοιπόν μετά από τρία χρόνια από τότε που ξεκίνησε αυτό το ταξίδι που ένιωσα την ανάγκη να το μοιραστώ...
είμαι η evalia και πρέπει να είμαι η πιο αρχάρια blogger της περιόδου...
και αυτό είναι το δεύτερο blog που ανοίγω αυτή τη βδομάδα...
το πρώτο http://evaliastrips.blogspot.com/ θα περιλαμβάνει σκέψεις και περιγραφές από ταξίδια που έκανα ή που ονειρεύομαι να κάνω παρέα με το σύντροφό μου...
αυτό θα περιλαμβάνει σκέψεις και εμπειρίες που έζησα και που θα ζω μέχρι να γίνω μανούλα... το πιο δύσκολο όνειρο ever...
όλα ξεκίνησαν ένα Νοέμβριο πριν από τρία χρόνια περίπου... ήμουν ήδη μια πενταετία με το σύντροφό μου και δεν είχε προκύψει εγκυμοσύνη...η αλήθεια είναι ότι σε γενικές γραμμές πάντα προσέχαμε...εκτός από το τελευταίο εξάμηνο...
παρόλο που ήταν ακόμα νωρίς επέμενα να εξεταστούμε, ξέρεις αυτό το κάτι που σε τρώει... το προαίσθημα θες, το άγχος, δεν ξέρω... ίσως και μια δόση τύψεων... από παιδί το μόνο πράγμα που ονειρευόμουν ήταν μια μεγάλη δεμένη οικογένεια σαν αυτή που προερχόμουν... όταν όλοι επέλεγαν επάγγελμα, εγώ ονειρευόμουν ότι θα γινόμουν τόσο καλός γονιός όσο και οι δικοί μου... κι όμως παρόλο που το ονειρευόμουν συνέχεια, πάντα φοβόμουν ότι δεν θα το πραγματοποιήσω...
καθισμένη με το σύντροφό μου στο καναπέ του ιατρείου του γυναικολόγου που μας ανέλαβε, ήμουν σχεδόν σίγουρη για το τι θα άκουγα, όχι όμως κι εκείνος...
ο γιατρός ψυχρά, ωμά, σχεδόν κυνικά χωρίς ίχνος ελπίδας ή ευαισθησίας είπε "από μόνοι σας έχετε λιγότερο από 5% πιθανότητα να αποκτήσετε παιδί, με εξωσωματική γύρω στο 40%, ξεκινάτε θεραπεία την επόμενη Κυριακή, τρεις ενεσούλες την ημέρα"
αν σας πω ότι ο κόσμος μου γκρεμίστηκε θα πω ψέματα...αλλά ξενέρωσα...χρειαζόταν και ο σύντροφός μου το χρόνο του, αν και δεν είπε λέξη...και το αφήσαμε
πέρυσι, δυο χρόνια μετά από εκείνη την αποφράδα ημέρα του Νοέμβρη και μήνα Δεκέμβριο το θέμα τέθηκε ξανά επί τάπητος... τον γιατρό εκείνης της περιόδου τον ξεγράψαμε από την αρχή και ξεκινήσαμε μια "έρευνα αγοράς" για έναν γιατρό άνθρωπο...
δεν χρειάστηκε να ψάξουμε πολύ και παρόλο που δεν ξέρω αν επιτρέπετε να αναφέρω το όνομα του Δημόσια (θα τον ρωτήσω πρώτα) τον βρήκαμε εύκολα και γρήγορα και μάλιστα στην Αθήνα...
μετά τις απαραίτητες εξετάσεις και των δυο μας και τις μπαταριές μας γεμάτες αισιοδοξία τον επισκεφτήκαμε...η μέρα με τη νύχτα...πολύ πιθανόν αν εκείνον είχαμε συναντήσει την πρώτη φορά, τώρα ήδη να είχαμε το μωράκι μας... γλυκός, προσιτός και ανθρώπινος, σοβαρός και υποστηρικτικός, μας εντυπωσίασε...
η διάγνωση: "αγνώστου τύπου υπογονιμότητα" όπως και στο 40% των ζευγαριών που καταφεύγουν σε εξωσωματική...
ουσιαστικά, δεν υπαρχει παθογένεια, αλλά πολύ γκαντεμια??? who knows???
τεσπα... αυτά για σήμερα θα σας αφήσω και θα επιστρέψω αύριο με την διαδικασία...
είμαι η evalia και πρέπει να είμαι η πιο αρχάρια blogger της περιόδου...
και αυτό είναι το δεύτερο blog που ανοίγω αυτή τη βδομάδα...
το πρώτο http://evaliastrips.blogspot.com/ θα περιλαμβάνει σκέψεις και περιγραφές από ταξίδια που έκανα ή που ονειρεύομαι να κάνω παρέα με το σύντροφό μου...
αυτό θα περιλαμβάνει σκέψεις και εμπειρίες που έζησα και που θα ζω μέχρι να γίνω μανούλα... το πιο δύσκολο όνειρο ever...
όλα ξεκίνησαν ένα Νοέμβριο πριν από τρία χρόνια περίπου... ήμουν ήδη μια πενταετία με το σύντροφό μου και δεν είχε προκύψει εγκυμοσύνη...η αλήθεια είναι ότι σε γενικές γραμμές πάντα προσέχαμε...εκτός από το τελευταίο εξάμηνο...
παρόλο που ήταν ακόμα νωρίς επέμενα να εξεταστούμε, ξέρεις αυτό το κάτι που σε τρώει... το προαίσθημα θες, το άγχος, δεν ξέρω... ίσως και μια δόση τύψεων... από παιδί το μόνο πράγμα που ονειρευόμουν ήταν μια μεγάλη δεμένη οικογένεια σαν αυτή που προερχόμουν... όταν όλοι επέλεγαν επάγγελμα, εγώ ονειρευόμουν ότι θα γινόμουν τόσο καλός γονιός όσο και οι δικοί μου... κι όμως παρόλο που το ονειρευόμουν συνέχεια, πάντα φοβόμουν ότι δεν θα το πραγματοποιήσω...
καθισμένη με το σύντροφό μου στο καναπέ του ιατρείου του γυναικολόγου που μας ανέλαβε, ήμουν σχεδόν σίγουρη για το τι θα άκουγα, όχι όμως κι εκείνος...
ο γιατρός ψυχρά, ωμά, σχεδόν κυνικά χωρίς ίχνος ελπίδας ή ευαισθησίας είπε "από μόνοι σας έχετε λιγότερο από 5% πιθανότητα να αποκτήσετε παιδί, με εξωσωματική γύρω στο 40%, ξεκινάτε θεραπεία την επόμενη Κυριακή, τρεις ενεσούλες την ημέρα"
αν σας πω ότι ο κόσμος μου γκρεμίστηκε θα πω ψέματα...αλλά ξενέρωσα...χρειαζόταν και ο σύντροφός μου το χρόνο του, αν και δεν είπε λέξη...και το αφήσαμε
πέρυσι, δυο χρόνια μετά από εκείνη την αποφράδα ημέρα του Νοέμβρη και μήνα Δεκέμβριο το θέμα τέθηκε ξανά επί τάπητος... τον γιατρό εκείνης της περιόδου τον ξεγράψαμε από την αρχή και ξεκινήσαμε μια "έρευνα αγοράς" για έναν γιατρό άνθρωπο...
δεν χρειάστηκε να ψάξουμε πολύ και παρόλο που δεν ξέρω αν επιτρέπετε να αναφέρω το όνομα του Δημόσια (θα τον ρωτήσω πρώτα) τον βρήκαμε εύκολα και γρήγορα και μάλιστα στην Αθήνα...
μετά τις απαραίτητες εξετάσεις και των δυο μας και τις μπαταριές μας γεμάτες αισιοδοξία τον επισκεφτήκαμε...η μέρα με τη νύχτα...πολύ πιθανόν αν εκείνον είχαμε συναντήσει την πρώτη φορά, τώρα ήδη να είχαμε το μωράκι μας... γλυκός, προσιτός και ανθρώπινος, σοβαρός και υποστηρικτικός, μας εντυπωσίασε...
η διάγνωση: "αγνώστου τύπου υπογονιμότητα" όπως και στο 40% των ζευγαριών που καταφεύγουν σε εξωσωματική...
ουσιαστικά, δεν υπαρχει παθογένεια, αλλά πολύ γκαντεμια??? who knows???
τεσπα... αυτά για σήμερα θα σας αφήσω και θα επιστρέψω αύριο με την διαδικασία...
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)