λιγότερο από 5%

και να λοιπόν μετά από τρία χρόνια από τότε που ξεκίνησε αυτό το ταξίδι που ένιωσα την ανάγκη να το μοιραστώ...

είμαι η evalia και πρέπει να είμαι η πιο αρχάρια blogger της περιόδου...
και αυτό είναι το δεύτερο blog που ανοίγω αυτή τη βδομάδα...

το πρώτο http://evaliastrips.blogspot.com/ θα περιλαμβάνει σκέψεις και περιγραφές από ταξίδια που έκανα ή που ονειρεύομαι να κάνω παρέα με το σύντροφό μου...

αυτό θα περιλαμβάνει σκέψεις και εμπειρίες που έζησα και που θα ζω μέχρι να γίνω μανούλα... το πιο δύσκολο όνειρο ever...

όλα ξεκίνησαν ένα Νοέμβριο πριν από τρία χρόνια περίπου... ήμουν ήδη μια πενταετία με το σύντροφό μου και δεν είχε προκύψει εγκυμοσύνη...η αλήθεια είναι ότι σε γενικές γραμμές πάντα προσέχαμε...εκτός από το τελευταίο εξάμηνο...

παρόλο που ήταν ακόμα νωρίς επέμενα να εξεταστούμε, ξέρεις αυτό το κάτι που σε τρώει... το προαίσθημα θες, το άγχος, δεν ξέρω... ίσως και μια δόση τύψεων... από παιδί το μόνο πράγμα που ονειρευόμουν ήταν μια μεγάλη δεμένη οικογένεια σαν αυτή που προερχόμουν... όταν όλοι επέλεγαν επάγγελμα, εγώ ονειρευόμουν ότι θα γινόμουν τόσο καλός γονιός όσο και οι δικοί μου... κι όμως παρόλο που το ονειρευόμουν συνέχεια, πάντα φοβόμουν ότι δεν θα το πραγματοποιήσω...

καθισμένη με το σύντροφό μου στο καναπέ του ιατρείου του γυναικολόγου που μας ανέλαβε, ήμουν σχεδόν σίγουρη για το τι θα άκουγα, όχι όμως κι εκείνος...

ο γιατρός ψυχρά, ωμά, σχεδόν κυνικά χωρίς ίχνος ελπίδας ή ευαισθησίας είπε "από μόνοι σας έχετε λιγότερο από 5% πιθανότητα να αποκτήσετε παιδί, με εξωσωματική γύρω στο 40%, ξεκινάτε θεραπεία την επόμενη Κυριακή, τρεις ενεσούλες την ημέρα"

αν σας πω ότι ο κόσμος μου γκρεμίστηκε θα πω ψέματα...αλλά ξενέρωσα...χρειαζόταν και ο σύντροφός μου το χρόνο του, αν και δεν είπε λέξη...και το αφήσαμε


πέρυσι, δυο χρόνια μετά από εκείνη την αποφράδα ημέρα του Νοέμβρη και μήνα Δεκέμβριο το θέμα τέθηκε ξανά επί τάπητος... τον γιατρό εκείνης της περιόδου τον ξεγράψαμε από την αρχή και ξεκινήσαμε μια "έρευνα αγοράς" για έναν γιατρό άνθρωπο...
δεν χρειάστηκε να ψάξουμε πολύ και παρόλο που δεν ξέρω αν επιτρέπετε να αναφέρω το όνομα του Δημόσια (θα τον ρωτήσω πρώτα) τον βρήκαμε εύκολα και γρήγορα και μάλιστα στην Αθήνα...

μετά τις απαραίτητες εξετάσεις και των δυο μας και τις μπαταριές μας γεμάτες αισιοδοξία τον επισκεφτήκαμε...η μέρα με τη νύχτα...πολύ πιθανόν αν εκείνον είχαμε συναντήσει την πρώτη φορά, τώρα ήδη να είχαμε το μωράκι μας... γλυκός, προσιτός και ανθρώπινος, σοβαρός και υποστηρικτικός, μας εντυπωσίασε...

η διάγνωση: "αγνώστου τύπου υπογονιμότητα" όπως και στο 40% των ζευγαριών που καταφεύγουν σε εξωσωματική...

ουσιαστικά, δεν υπαρχει παθογένεια, αλλά πολύ γκαντεμια??? who knows???

τεσπα... αυτά για σήμερα θα σας αφήσω και θα επιστρέψω αύριο με την διαδικασία...