Από παιδί θυμάμαι όταν με ρωτούσαν "τι θα γίνω όταν μεγαλώσω" απαντούσα "μανούλα"
Ίσως επειδή πάντα θαύμαζα την μητέρα μου... ίσως επειδή πάντα λάτρευα τα παιδια...
Το ίδιο απαντούσα και μεγαλώνοντας, ακόμα και πριν τις Εισαγωγικές για το Πανεπιστήμιο, όταν όλοι ονειρεύονταν επιτυχίες και πτυχία και βαθμούς, εγώ ήλπιζα μια μέρα να γίνω σαν τη μητέρα μου, αλλά με περισσότερα παιδιά από δύο που είμαστε του λόγου μας...
Κιας σπούδασα μια πολύ αξιόλογη επιστήμη, κι ας βρήκα μια καλή δουλειά πριν σχεδόν ακόμα τελειώσω το Μεταπτυχιακό, το μυαλό μου όλα τα χρόνια ήταν στα παιδιά που ονειρευόμουν ότι θα αποκτήσω...
Η γνωριμία μου με τον σύντροφό μου δέκα χρόνια πριν ήταν για μένα το πρώτο βήμα για την οικογένεια που ονειρευόμουν... η ευαισθησία του, η γλυκύτητα του χαρακτήρα του και η αδυναμία που μου είχε και μου έχει ακόμα έχτισαν γύρω μου έναν υπέροχο κόσμο μακριά από οτιδήποτε συνέβαινε στον κόσμο...
Και η ελπίδα της απόκτησης ενός παιδιού για να συμπληρώσει αυτή την εικόνα κάθε μέρα φώλιαζε μέσα μου, αποκτούσε ρίζες συναισθήματα και χρώματα...
"όταν θέλεις κάτι πάρα πολύ... όλο το σύμπαν συνωμοτεί για να το αποκτήσεις"
δεν σου λέει το πότε ο φιλόσοφος ούτε και τον τρόπο...
δεν σου μιλάει για τα βράδια που πρέπει να ξενυχτήσεις παρέα με τις αγωνίες σου...
δεν αναφέρει τα πρωινά που δεν έχεις άλλα δάκρυα να δώσεις γι αυτό που επιθυμείς τόσο κι όμως το έχασες...
δεν μιλάει για τις τύψεις και τον φόβο για τα λάθη που πιστεύεις ότι έκανες...
αλλά το πιο σημαντικό είναι ότι δεν σου λέει πότε όλο αυτό θα τελειώσει...
κι όμως μέσα μου Πιστεύω
απόλυτα το Πιστεύω ότι υπάρχει κάποιο παιδάκι και για μένα ίσως και παραπάνω από ένα... αλλά δεν είναι ακόμα η ώρα κατάλληλη για να έρθουν κοντά μου...
κι είναι φορές που γίνομαι τόσο κακιά και θυμώνω με τα πάντα...
με ζευγάρια που έχουν την έκτρωση σαν καραμέλα... με γονείς που παραμελούν τα παιδιά τους... με την ζωή που είναι άδικη... αλλά κυρίως με εμένα...
με εμένα που δεν μπορώ να κάνω τίποτα... μόνο να προσεύχομαι, να ελπίζω και να ακολουθώ ιατρικές οδηγίες...
Μη θυμώνεις με το εαυτό σου, επειδή ο θυμός ούτε αποτέλεσμα φέρνει και ούτε είναι δίκαιο να κατηγορείς τον εαυτό σου για κάτι που δεν είναι υπεύθυνος! Άλλωστε αυτά που λες ότι κάνεις, (να προσεύχεσαι, να ελπίζεις, να ακολουθείς ιατρικές οδηγίες) χρειάζονται σκληρή προσπάθεια, δύναμη ψυχής, πειθαρχία, θέληση, επιμονή κ.λ.π.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι αναμφισβήτητα, συγκλονιστική και συγκινητική η προσπάθεια που κάνεις και το γεγονός και μόνο, ότι το μοιράζεσαι μαζί μας, μόνο γενναιότητα, θάρρος, ανοιχτό μυαλό και αυτοπεποίθηση δείχνει! (Και σε ευχαριστούμε για αυτό!)
Και μια γυναίκα με όλα αυτά τα παραπάνω χαρακτηριστικά, δεν μπορεί παρά κάποια στιγμή να πετύχει το στόχο της! Βάλε και λίγο ακόμα υπομονή στην παραπάνω "συνταγή" και είμαι σίγουρος ότι είναι απλά θέμα χρόνου να κατορθώσετε, μαζί με το σύντροφό σου, αυτό που θέλετε τόσο πολύ!
Έχεις τις καλύτερες ευχές μου και το σεβασμό μου!
σε ευχαριστώ τόσο πολύ για τα καλά σου λόγια...
ΑπάντησηΔιαγραφήπολλές φορές μια καλή κουβέντα σου δίνει δύναμη και ώθηση τη στιγμή που θες λίγο για να ξαναπάρεις μπροστά...
η αλήθεια είναι πως τον πρώτο καιρό προσπάθησα να το αντιμετωπίσω μόνη πιστεύοντας πως το να μην το συζητάω θα κρατούσε την επιθυμία αυτή έντονα μέσα μου και όμως η μοναξιά με άδειασε...
αυτή τη φορά και όταν θα έρθει το πλήρωμα του χρόνου για να το ξαναπροσπαθήσω θέλω να μοιραστώ τα πάντα...
σε ευχαριστούμε και οι δυο...